Vrsch C1 in 2e helft overklast door Leidse UVS

UVS C1 – Vriendenschaar C1

En het zag er vanaf de aftrap nog helemaal niet zo gek uit. In de 3^e minuut had het namelijk zo maar 0-1 kunnen zijn. Een verrassend schot vanaf de linkerflank viel net onder lat bij de UVS-keeper die met de zon recht in zijn gezicht met moeite de bal uit zijn doel kon houden. Uit de tegenaanval over hun rechterkant een actie met aan het slot Lukas die eveneens de baas bleef in zijn doel. Weer enkele minuten later een snelle aanval met Desley in een hoofdrol. In zijn actie snelde hij drie man voorbij maar zag helaas dat zijn schot door een verdediger werd geblokt. Deze actie had meer verdiend. Ondanks dat enkele spelers door blessures niet (Marcin) konden spelen maar het toch gingen proberen (Dave) zag het er niet verkeerd uit en leken er kansen op een positief resultaat. Zeker toen uit een pass van Dave op Gill weer de UVS-keeper moeite had het schot op doel te verwerken.

Gaande de wedstrijd bleek dat het venijn bij UVS aan hun rechterkant zat (Hamza). Vrijwel alle aanvallen liepen over die kant en Dave kwam handen en voeten te kort om zijn tegenstander de baas te blijven. In de 18^e minuut weer zo’n aanval waarbij Hamza van UVS enkele verdedigers met schitterende bewegingen voorbij ging of ze er niet stonden dan wel geen overtreding durfden te maken. Zijn actie tot aan de achterlijn werd keurig voor getrokken en even netjes in de korte hoek achter Lukas binnen gewerkt. We stonden er bij en keken er naar . . .  1-0.

Het leek wel of er een deken over het elftal werd heen getrokken, of niets meer lukte en dan roep je het af. Een slechte doeltrap wordt net buiten de 16-meterlijn opgevangen door een UVS-aanvaller, enkele stappen dan een schot dat nog door Lukas, niet klem, wordt gestopt maar in de rebound is hij kansloos, 2-0. Nog een kleine tien minuten ploeteren tot aan de rust. Twee minuten voor tijd lijkt het pleit beslecht. Balverlies op het middenveld en de UVS speler gaat alleen op Lukas af die op sublieme wijze de situatie meester blijft. Uit dezelfde tegenaanval wordt bij UVS in de 16-meter hands gemaakt zodat er misschien wat licht gaat glooien aan de horizon. De strafschop wordt door Mark hard tegen de onderkant lat geschoten waarna deze weer het veld in stuitert en wordt weg gewerkt. Taferelen waar niet alleen moeders van spelers zenuwachtig van worden. Hierna direct rusten met een 2-0 achterstand i.p.v. 2-1 en daardoor met een gevoel van teleurstelling.

Natuurlijk probeert Roger in de kleedkamer de stemming de goede kant uit te sturen. Gewoon alles uit de kast en het beste uit jezelf halen. Het lijkt te lukken. Na bijna een kwartier op de klok een dieptepass van Cornee op Gill, die zondag Boaz tegen Brederodes een onwaarschijnlijke goal zag maken. Ook Gill haalde eens flink uit en zag zijn schot als een raket binnen slaan, dus toch 2-1 en misschien . . . .

Maar dat misschien werd snel de bodem in geslagen. Twee minuten later een aanval door het centrum van onze verdediging waarbij het leek of ze te bang waren in de weg te staan of te lopen. De aanval werd afgerond met een hard schot dat hoog in het dak van het doel, boven de handen van Lukas binnen sloeg, 3-1. De wedstrijd was gespeeld. Pijntjes worden dan helse pijnen en er wordt om wissels gevraagd. Het geloof in beter is dan weg en dan lijkt het niet meer te gaan. Eigenlijk de eerste wedstrijd waarin het elftal, zeker in de tweede helft, niet heeft laten zien dat met vechtvoetbal, in de goede zin van het woord, ook resultaten behaald kunnen worden. Dat het dan ook nog 4-1 werd past dan precies in dat plaatje. Jongens, jullie hebben eerder laten zien dat met de juiste instelling en fel op de bal spelen ook resultaat geboekt kan worden.

Het verschil vandaag was misschien toch wel Hamza van UVS op de rechterflank. Uiterst behendig, mooie (schijn)bewegingen en uiterst effectief. Dat kunnen wij ook.