Het tweede elftal maakte een uiterst moeizaam seizoen 1967/68 door. Op zondag 17 maart 1968, het einde van het voetbalseizoen naderde, stond ons tweede elftal op de laatste plaats met slechts zeven punten uit 14 wedstrijden. Maar er waren nog vier wedstrijden te gaan en het tweede elftal gaf de hoop nog niet op.
Op 31 maart 1968 werd CDN 2 in Driebergen met 0-1 verslagen. Het was een gelukkige overwinning voor een hard werkend tweede elftal. Want na een kwartier spelen trapte CDN in eigen doel. De krappe voorsprong werd met man en macht succesvol verdedigd.
Een week later, 7 april 1968, werd thuis tegen SEC 2 gelijk gespeeld met 1-1. Twee spelers van het tweede elftal moesten voortijdig van het veld af. De leider van het tweede elftal, Arend den Ambtman, had nog zo gezegd dat er geen revanche op SEC 2 genomen moest worden vanwege het feit dat in de uitwedstrijd een speler van het tweede elftal het ziekenhuis in was geslagen. Het was tegen dovenmansoren van een paar spelers gesproken. De negen overgebleven spelers wisten de 1-1 stand te handhaven. Arend sprak van hulde aan het negental, maar moest ook vaststellen dat het elftal een winstpunt had verspeeld.
Op maandag 15 april 1968, Tweede Paasdag, zegevierde het tweede thuis in een goede wedstrijd met 3-1 over HVC 3. Het resultaat van de uitslagen van het tweede en van de concurrentie was dat drie elftallen onderaan stonden met twaalf punten uit zeventien wedstrijden: DWSV 2, CDN 2 en Vriendenschaar 2.
Op de laatste speeldag, zondag 21 april 1968, moest ons tweede elftal in ieder geval winnen of, afhankelijk van de uitslagen, niet verliezen. Het liep verkeerd af. Uit bij Holland 2 in Utrecht verloor ons elftal. DWSV 2 en CDN 2 wonnen daarentegen, waardoor ons tweede alleen op de laatste plaats eindigde. Het moest degraderen naar de reserve vierde klasse van de KNVB. Arend den Ambtman,leider van het tweede, betreurde de degradatie, want er zouden mogelijkheden zijn geweest om een sterker tweede elftal op te stellen.
De vereniging haalde overigens bij de viering van het zestigjarig bestaan opgelucht adem dat het eerste elftal zich in de derde klasse wist te handhaven. Pas in de laatste wedstrijden wist het eerste elftal zich uit de degradatiezone te trekken.
