Veel jongemannen vertoefden vanwege de oorlogsdreiging als dienstplichtig militair in kazernes of gebouwen die ervoor doorgingen, vaak ver verwijderd van de eigen woonplaats. Daardoor konden ze vaak niet voor hun eigen elftal uitkomen.
De noodcompetitie hield in dat elftallen meer regionaal werden ingedeeld. Er was geen sprake was van degradatie. Soms werd ook het onderscheid in klassen verlaten was. Zo bestond de tweede klasse D van ons eerste elftal in die tijd niet alleen uit tweedeklassers, maar waren ook De Volewijckers en Elinckwijk toegelaten. Het waren clubs die in het voorgaande seizoen het onderspit hadden gedolven in de promotie-degradatiecompetitie met Vriendenschaar. Ons eerste elftal behield daardoor het tweedeklasserschap. De Volewijckers en Elinckwijk hadden derdeklasser moeten blijven, maar drongen via de noodcompetitie alsnog door tot de tweede klasse.
De noodcompetitie betrof niet alleen de eerste elftallen, maar ook de reserveteams. En de KNVB had er geen probleem mee dat Vriendenschaar 2 en Vriendenschaar 3 in dezelfde reserveklasse H zouden uitkomen. Behalve Vriendenschaar 2 en 3 zouden in deze reserveklasse worden ingedeeld: EAC 2, Holland 2, Leerdam 2, LSV 2, Stichtse Boys 2, Voorwaarts 2, Zeist 2 en ZNC 2. Niet veel later vond er een herschikking plaats en kwamen ons tweede en derde elftal in de reserveklasse F terecht Tegenstanders werden nu DOS 3, EAC 2, Stichtse Boys 2, UVV 3, Velox 3 en Voorwaarts 2.
De samenstelling van de elftallen was in die tijd bij Vriendenschaar in handen van een elftalcommissie, vaak bestaande uit oud-spelers van de vereniging. En die had ervoor gekozen om vooral jonge spelers in het derde elftal op te nemen. Of dat altijd in de praktijk zo was, is maar de vraag.
Het tweede en derde elftal zagen uiteraard uit naar de onderlinge confrontaties in deze noodcompetitie. Een ervan vond op zondag 12 november 1939 plaats. Het derde elftal won de wedstrijd met 6-4. Held in deze wedstrijd was de keeper van het derde elftal, vrijwel zeker Ot van Zoelen. Die stopte in deze wedstrijd twee penalty's en verrichtte daarnaas diverse saves. Of er nog een revanchewedstrijd heeft plaats gevonden, is onbekend.
De prestaties van het derde elftal waren onder verwachting, Men hoopte op herstel na de winterperiode. Die was echter heel lang door de aanhoudende vorst. Er werden van half december 1939 tot 2 maart 1940 geen wedstrijden gespeeld. Het derde elftal raakte direct keeper Ot van Zoelen kwijt. Die werd op 2 maart 1940 opgesteld in het eerste elftal. Hij debuteerde tegen De Volewijckers. Ons eerste elftal verloor thuis met 0-5, maar de nederlaag was zeker niet te wijten aan Ot, aldus het verslag van de wedstrijd in de Culemborgsche Courant.
De voetbalcompetitie kreeg in mei 1940 een ontijdig einde door de inval van Nazi-Duitsland op 10 mei 1940. Alle competities werden stilgelegd. Alleen werd na de capitulatie van Nederland nog wel gestreden om het landskampioenschap door de kampioenen van de eerste klasse van de districten West I, West II, Zuid I, Zuid II, Noord en Oost. Maar dat is een ander verhaal.
Nog enkele weetjes over personen op de foto. Karel Smits en Wim Verkerk zouden, evenals Ot van Zoelen, jarenlang deel uitmaken van het eerste elftal. Ot en Karel speelden mee in de historische beslissingswedstrijden wedstrijden tegen DOS in april 1944.
Hubert Lausberg ontwikkelde zich na de oorlog als scheidsrechter en drong in de jaren vijftig door als scheidsrechter betaald voetbal.
Rinus Lamboo en Goof Gutte waren na de oorlog jarenlang zeer waardevolle vrijwiligers voor de club. Rinus Lamboo werd bekend met zijn trainingsfonds. Door het ophalen van oud papier bracht hij veel geld voor Vriendenschaar. Goof Gutte was jarenlang elftalleider en grensrechter, ook bij het eerste elftal. Bovendien verzorgde hij jarenlang met zijn echtgenote de contributieadministratie van Vriendenschaar.
Ten slotte Frits Richter. Hoewel de familie Richter al jarenlang in Nederland woonde, hadden ze van origine de Duitse nationaliteit. Tijdens de Duitse bezetting van Nederland konden personen met deze nationaliteit, ook al werd die niet eens meer beleefd, vanaf hun achttiende jaar opgeroepen worden voor het Duitse leger. Ze werden door de Duitse bezetter als Rijksduitsers aangemerkt. Frits was een aanstormend voetbaltalent bij Vriendenschaar. Op 18 oktober 1941 debuteerde hij in het eerste elftal, waarin zijn oudere broer Jan een vaste kracht was. In het seizoen 1941/42 kwam Frits nog diverse keren in het eerste elftal uit. Frits kwam hierna terecht in het Duitse leger en vocht hij in het 'Oostfront' tegen het Russiche leger. November 1943 kreeg de familie het bericht dat hij op 23 oktober 1943 was gesneuveld bij Nowgorod, gelegen tussen Moskou en St. Petersburg, slechts twintig jaar oud.
