Hoe kwam het toch dat ons eerste elftal maar in de derde klasse bleef waarin het sinds 1915 speelde?
Heel eenvoudig. In tegenstelling tot tegenwoordig moesten ook de afdelingskampioenen de nacompetitie in voor promotie. Men sprak toen van promotie/degradatiecompetities. Overigens degradeerden onderaan staande ploegen evenmin automatisch. Ook die gingen de promotie/degradatiecompetitie in. Periodekampioenen kenden we niet.
In 1925 werd ons eerste elftal voor het eerst afdelingskampioen. Maar de promotiedegradatiecompetitie overleefde ons eerste elftal niet, ook niet toen deze competitie nog eens werd verlengd omdat de eerste reeks wedstrijden geen beslissing had opgelever. Alle ploegen hadden namelijk evenveel punten gehaald en het doelsaldo telde toentertijd niet.
In 1929 werd ons elftal wederom kampioen, maar in de promotiedegradatiecompetitie moest ons elftal het afleggen tegen Hercules dat zich handhaafde in de tweede klasse.
In 1932 werd Vriendenschaar opnieuw afdelingdkampioen na een met 7-1 gewonnen beslissingswedstrijd tegen Leerdam. Maar in de hierna volgende promotie/degradatiecompetitie was Olympia uit Gouda de beste.
Een jaar later,1933, meldde Vriendenschaar zich opnieuw als afdelingskampioen voor de promotie/degradatiecompetitie. Maar Vriendenschaar kwam weer tekort. Dit keer promoveerde De Hollandiaan uit Vlaardingen naar de tweede klasse. Het elftal uit 1933 staat op de grote foto. De vereniging werd er treurig van. Tijdens de viering van het vijfentwintigjarig jubileum was de promotie/degradatiecompetitie nog niet gespeeld en in het jubileumtijdschrift bracht men een hoopvolle hulde aan het kampioenselftal.
Ziehier ons elftal in zonderling formaat,
Meer hoofd dan romp; maar nog steeds paraat.
Waar ’t gaat om d’eer van Vriendenschaar.
Zie keeper Teunis, een flinke vent,
Verdedigt zijn doel, als steeds patent.
Daarin trouw bijgestaan door ’t backstel Riens en Bep
Een drietal dat, het is een feit,
Voor Vriendenschaar manmoedig strijdt.
Jan, Eef en Jo vormen ‘t verband
Tusschen voor en achter en ’t is frappant,
Hoe zij zich kwijten van deez’ taak.
Dirk, Jan, Rienus, Co en Kees
Zij zijn voortdurend des keepers vrees
Want geen verdediging zoo sterk
Of zij vinden ’t doel, dat is hun werk.
Gij alle elf bijelkaar
Brengt ons in dit jubeljaar
Een tweede klasser “Vriendenschaar”.
Zullen we het nog maar een keertje overdoen? Ja, in 1934 was het afdelingskampioenschap weer voor Vriendenschaar. Ons elftal en het Utrechtse UVV eindigden gelijk in de daarop volgende promotie/degradatiecompetitie. Ons elftal werd zo sterk geacht dat het bestuur toestond dat een beslissingswedstrijd werd toegestaan op het terrein van UVV en dus niet op neutraal terrein. De beslissingswedstrijd verloopt zeer teleurstellend. Na een gelijke eindstand 1-1 wordt er verlengd en gaat Vriendenschaar alsnog met 2-1 ten onder. De vereniging achteraf in rep en roer. Hoe het bestuur het in zijn hoofd had gehaald om de beslissingswedstrijd bij UVV te laten plaatsvinden.
Voor de zesde keer in tien jaar en voor de vierde achtereenvolgende keer wordt ons elftal in 1935 weer afdelingskampioen. Dit keer lukt het wel om te promoveren naar de tweede klasse, nadat HVC in Amersfoort met 0-2 werd verslagen.
