Vriendenschaar had nog nooit zo laag gespeeld, maar begon vol goede moed aan het nieuwe seizoen onder een eveneens nieuwe trainer, de heer Cavaljé, sergeant majoor uit Ede en met een goede staat van dienst als voetbaltrainer.
De opdracht voor hem was om de terugval tot staan te brengen. Na een beroerde seizoenstart, 0-4 nederlaag tegen Schalkwijk, gaat Vriendenschaar beter presteren. Vriendenschaar verblijft in de middenmoot. Maar na de winterstop vallen de prestaties weer zodanig tegen dat Vriendenschaar opnieuw in degradatienood komt. En zowaar, er moeten aan het eind van het seizoen degradatiewedstrijden gespeeld worden met Schalkwijk, DWSM en DSO (U) als tegenstanders.
Met Cavaljé was eerder een contractverlenging overeengekomen, maar na de tegenvallende resultaten levert hij zijn contract voor het nieuwe seizoen in. Bovendien raakte hij betrokken bij een verkeersongeval, waardoor hij het seizoen 1975/76 niet eens kon afmaken. Het bestuur van Vriednenschaar vond ons lid Koos Romijn, op dat moment trainer van het Beusichemse BZS, bereid om het eerste elftal in de degradatiecompetitie te coachen.
Het elftal dat in de degradatiecompetitie weliswaar verloor van Schalkwijk. . Staande v.l.n.r. Koos Romijn (trainer a.i. nadat de eigenlijke trainer, de heerr Cavaljé op non-actief was gesteld), Ton Lockhorst, Bert van Kessel, Melchior Akihary, Bert Huigen(zeer gedeeltelijk zichtbaar), Alex Tahya, Ron de Koning, Nico Peek, Bertus Vrind, Henk van Asten, Jan van Kuik, Dick Hovestad. Zittend v.l.n.r. Wim van Haaften, Mattie van den Ham, Serve Lausberg, D.ick van Haaften, Hennie Udo, Gijs van Dalum, Ton Nieuwkoop en Dick vanOverbeek.
De degradatiecompetitie wordt een drama. Verliezen van Schalkwijk, winnen van DWSM en opnieuw verliezen van DSO (U). Wederom degradatie voor ons eerste elftal. Dan komt ons ter ore dat in de wedstrijd tegen Schalkwijk een geschorste speler heeft mee gedaan*. Vriendenschaar trekt aan de bel bij het bestuur van de Afdeling Utrecht en stelt dat die wedstrijd ongeldig moet worden verklaard. * De Afdeling Utrecht wil daar niets van weten. Vriendenschaar schakelt sportadvocaat Jansen van Raay in en die krijgt voor elkaar dat het protest van Vriendenschaar wordt toegewezen. Het is dan eind juli 1976 en het opnieuw spelen van de wedstrijd Schalkwijk – Vriendenschaar is volstrekt onmogelijk. De Afdeling Utrecht besluit om Vriendenschaar niet te laten degraderen en te handhaven in de eerste klasse. Een pleister op de wonde, want het seizoen 1975/76 was en bleef een sof.
Hoewel degradatie is afgewend via een protest, zou het volgende seizoen niet tot herstel leiden. Vriendenschaar mist bovendien de boot als de Afdeling Utrecht besluit boven de eerste klasse een hoofdklasse te formeren. Pas na verhuizing naar sportpark Terweijde en na de aanstelling van Jan de Bouter als hoofdtrainer zal het herstel inzetten. Vriendenschaar wordt onder zijn leiding direct in 1978 kampioen. Een opmars begint die na tien jaar zal uitmonden in het bereiken van de tweede klasse KNVB!
* Bij de desbetreffende speler was het restant van een afgebroken wedstrijd beschouwd als een wedstrijd die in de schorsing kon worden betrokken. Dit is echter onjuist. De KNVB Afdeling Utrecht had echter geen bezwaar gemaakt, totdat Vriendenschaar in een protest op de gemaakte fout wees.
