Tien jaar tweedeklasser
In 1988 het tweedeklasserschap heroverd. Hoe ging het nu verder? Welnu Vriendenschaar ontpopt zich als een sterke tweedeklasser, waarmee in de competitie geducht rekening moet worden gehouden. Maar in geen van de tien jaren bestaat echt de indruk dat Vriendenschaar nog eens kan promoveren en kan uitgroeien tot een sterke eersteklasser. Weliswaar doet het eerste elftal zelfs een paar keer mee aan periodekampioenschappen - een nieuw idee in het amateurvoetbal, ooit bedacht om de eerste divisie van het betaald voetbal spannend te houden - maar daarin overtuigt ons elftal meestal niet. Overigens staat tegenover het voordeel via een nacompetitie alsnog te promoveren, het nadeel dat jaarlijks liefst drie ploegen dienen te degraderen!
Competitieverrichtingen
In het seizoen 1988/89 ,dat Vriendenschaar opnieuw in de tweede klasse optreedt, eindigt ons elftal op een verdienstelijke derde plaats. De ‘profs’ van Sloterplas worden in dat jaar kampioen.
In het daaropvolgende seizoen 1989/90 zijn de verschillen tussen de elftallen dermate klein dat je evenzogoed kampioen kan worden als degraderen. Vriendenschaar eindigt op de zesde plaats, na lang meegedraaid te hebben in de top.
Het seizoen 1990/91 is spectaculair te noemen vanwege de genoemde periodekampioenschappen. In de eerste periode lijkt Vriendenschaar onbedreigd het periodekampioenschap te kunnen pakken. Concurrent Nijenrodes komt alsnog langszij. Er moet tussentijds een beslissingswedstrijd worden gespeeld, die helaas met 1-3 verloren gaat. Toch bereikt Vriendenschaar de nacompetitie als ‘vervangend periodekampioen’ door de prestaties in de reguliere competitie. Vriendenschaar eindigt daarin als derde. In de nacompetitie ontmoet het eerst Argon thuis en daarna Nijenrodes uit. Beide wedstrijden gaan voor ons verloren. De eerste wedstrijd die tegen Argon met 0-1 verloren ging, was al beslissend.
Eerste elftal seizoen 1990/91. Staande v.l.n.r. Jaap Roos (verzorger), Kees Kastrop (hoofdtrainer), Vincent Grizell, Han van Lint (leider), Henri van Kraanen, Jeroen Kraay, Fred Perrier, Marco van Overbeek, René Romijn, Jan Bruins, Dennis Beyaard. Zittend v.l.n.r. Gijs van Dalum (grensrechter), Rafael Suitela, Patrick Pothuizen, Ronald van Overbeek, Addie de Jager, Jan Kelderman en Roger Waroux.
Het seizoen 1991/92 is matig en Vriendenschaar eindigt op een zevende plaats. In de voorlaatste wedstrijd stelt Vriendenschaar zich pas in veiligheid.
Het seizoen 1992/93 is qua prestaties nog minder, alleen is het degradatiespook niet nadrukkelijk aanwezig. Vriendenschaar eindigt dit keer op een 8e plaats.
In het seizoen 1993/94 laat Vriendenschaar zich weer van zijn goede kant zien. Vriendenschaar stevent af op het kampioenschap van de eerste periode , maar moest dit uiteindelijk aan Elinkwijk laten. De laatste wedstrijd uit de eerste periode had gewonen moeten worden, maar er wordt met 1-1 tegen JSV gelijk gespeeld. Deze wedstrijd had al in oktober 1993 moeten plaatsvinden, maar vindt pas plaats in februari 1994! Na een wat mindere periode na de winterstop krijgt Vriendenschaar de smaak weer te pakken. Het elftal eindigt uiteindelijk op de tweede plaats in de competitie en dat geeft recht om deel te nemen aan de nacompetitie voor een extra promotieplaats. Opnieuw moet Vriendenschaar het in de nacompetitie opnemen tegen Nijenrodes en voorts Animo uit Amsterdam. De wedstrijd tegen Nijenrodes eindigt in een 1-3 nederlaag en de wedstrijd tegen Animo in 0-0.
In het daaropvolgende seizoen 1994/95 zijn de prestaties heel wat minder. Tot aan de winterstop gaat het nogal redelijk, maar daarna zijn de verrichtingen teleurstellend. Vriendenschaar eindigt op de vijfde plaats met slechts 22 wedstrijdpunten; men dient daarbij te bedenken dat men bij 20 punten had kunnen degraderen.
Het seizoen 1995/96 kent een noviteit. In navolging van het betaalde voetbal zullen overwinningen 3 wedstrijdpunten gaan opleveren, een gelijkspel 1 punt en een nederlaag uiteraard 0 punten. Dit seizoen is een redelijke zonder al te veel hoogtepunten of dieptepunten. Met 31 punten uit 22 wedstrijden eindigt Vriendenschaar op de vijfde plaats.
Het seizoen 1996/97 is voor Vriendenschaar het beste seizoen uit deze tienjarige periode. Vriendenschaar sluit de 1e periode af als periodekampioen. Met nog vijf wedstrijden te gaan staat Vriendenschaar nog steeds op de kop. Maar dan worden twee belangrijke wedstrijden verloren. Het kampioenschap gaat aan Vriendenschaar voorbij. Ook de nacompetitie levert geen goede resultaten op en wederom zal Vriendenschaar het volgende seizoen moeten uitkomen in de tweede klasse.
Dat volgende seizoen 1997/98 verloopt teleurstellend en na de winterstop vooral komt Vriendenschaar steeds meer in moeilijkheden. In de laatste wedstrijden weet Vriendenschaar het toch weer te redden.
Eerste elftal seizoen 1997/98. Staande v.l.n.r. Guus Griet (trainer), Marcel Uding (verzorger), Martin van Soelen, Bas van der .Linden, Henri van Kraanen, Nabil el Rahaoui, René Verbeek, Sander Cozijnsen, René Brouwer, Jeroen Kraay, Jan Bruins, Martijn Bouwmeester, Kees van der Linden (sponsor), Fop de Pater (Rabobank)..
Zittend v.l.n.r. Bert de Bruin (voorzitter), Roger Waroux, Rafael Suitela, Rick Boerasoba, Martin Mulder, Hassan Inanly, Wim de Boer.
Trainers
Na promotie naar de tweede klasse zou Frits van de Berk nog twee jaar aanblijven als trainer van Vriendenschaar (seizoen 1988/89 en 1989/90). In het seizoen 1990/91 werd hij opgevolgd door Kees Kastrop. Daarna was het de beurt aan Henk Kok die ook slechts één seizoen zou blijven. Hierna was Ton Gruters drie seizoenen lang onze trainer. In 1995 werd hij opgevolgd door de heer Griet, die tot en met 1999 onze trainer zou blijven.
