JO17-3 bekroont kampioenschap

JO17-3 heeft een succesvol seizoen op een waardige manier afgesloten, met een zwaarbevochten 2-1 zege op Zwaluwen-Utrecht; het team dat tot begin mei in punten gelijk met ons stond. Ondanks dat we dus vorige week al wisten dat we kampioen waren, wilden we koste wat het kost, niet van dit team verliezen.

Zwaluwen begon sterk, met meer balbezit en een aantal schoten op ons doel, waar Sjors goed stond te keepen. Wij hadden duidelijk moeite met het fysieke spel van de bezoekers. Maar door sterk verdedigend werk van Duncan en resoluut ingrijpen van het centrale duo Ahmad en Gio, kwamen we de eerste 20 minuten schadevrij door.
Door hard werken op het middenveld (Mick, Mees, Lennard), kwamen we geleidelijk beter in ons spel en werden onze aanvallers ook meer in het spel betrokken.
In de 35e minuut een aanval over links, een splijtende pass van topscorer Jeremy waardoor de op snelheid liggende Tristan alleen voor de keeper komt en rustig blijft: 1-0, en dat is meteen de ruststand.

Kort na rust, in een fase waarin wij denken de touwtjes in handen te hebben, ineens een afstandschot van Zwaluwen, dat door onze verdediging van richting wordt veranderd. Keeper Sjors, die de gehele competitie slechts 9 tegentreffers hoefde te incasseren, heeft geen schijn van kans.
Lastig moment. De stand is weer gelijk, Zwaluwen krijgt meer zelfvertrouwen en wij moeten opnieuw beginnen.
Maar dan een paar minuten later, even onverwachts, een handsbal van Zwaluwen in het strafschopgebied. Tenminste...., dat denkt iedereen, behalve de scheids. Die legt 'm op de rand van de 16. Kenmerkend voor ons team is dat ook deze tegenslag goed wordt verwerkt. Tristan legt de vrije trap loepzuiver op het voorhoofd van de kleinste man van het veld; Reda knikt netjes de 2-1 binnen en blijkt achteraf de matchwinner.

De rest van de 2e helft wordt door Vriendenschaar gecontroleerd: Er zijn nog kansen voor Fabio en Jeremy, de spelmaker van Zwaluwen wordt door Ray vakkundig uit zijn spel gehaald, backs Daan en Sybren houden de deur dicht en Sjors ranselt nog maar eens een paar schoten uit zijn doel.

Dan nog één opvallend moment: Scheidsrechter Rinie Pothuizen stuurt 10 minuten voor tijd zijn eigen zoon Duncan het veld uit met een tijdstraf wegens wangedrag. De Scheidsrechter die zijn eigen zoon eruit stuurt....Wellicht een unicum in de historie van Vriendenschaar?

Het mocht de pret niet drukken. Vriendenschaar sleept de overwinning uit het vuur en bekroont een sterk seizoen, waarin tussendoor ook nog 4 bekerrondes werden overleefd.
Top jongens! Bedankt voor het mooie seizoen en hopelijk zien wij de meesten van jullie volgend jaar terug in de JO19.

DP