DE VOORBEREIDINGHoewel beiden ook in het dagelijks leven frequente wandelaars zijn, begint de echte voorbereiding ongeveer drie maanden vóór de vierdaagse. Met een zekere opbouw in de afstand wordt regelmatig gelopen. Dat resulteert vervolgens in het lopen van een aantal georganiseerde wandelingen van telkens dertig kilometer. De Bloesemtocht, Tweedaagse van Amersfoort en de Heinekentocht in Den Bosch. Deze laatste tocht riep natuurlijk vragen op bij uw verslaggever, maar de heren konden Jan overtuigen dat de nadruk echt op het wandelen ligt. Maar dat na afloop natuurlijk ook wel een biertje werd gedronken. En hierna óp naar Nijmegen! Overigens zou het zo maar eens kunnen zijn dat het wekelijkse Walking Football voor een stevige basis zorgt voor de geweldige conditie van deze sportmannen.
HET VERBLIJFAl vele jaren verblijven Riny en Toon op vaste adressen. Riny in een familiehuis, Toon bij “Tante Janny”. Overigens geen familie, maar zo wil zij bij het aanbieden van een slaapplaats en het verzorgen van de maaltijden graag door de wandelaars worden genoemd. Voor het eerst verbleven “onze wandelaars” nu samen in één huis bij Tante Janny.. “Lepeltje lepeltje” aldus Toon, maar we hoeven natuurlijk niet alles te weten…… Afwisselend zijn de starttijden 6.45 uur en 7.30 uur. Voorzien van een goed ontbijt worden zij dan uitgezwaaid door Tante Janny.
EN DAN………..WANDELEN MAAR!De eerste dag werd, zoals bekend, afgelast. Een besluit waarvoor 100% begrip was. De tweede dag lekker weer bij de start, maar temperatuur oplopend naar 32 tot 40 graden. De derde dag volop regen, doorweekt maar voorzien van goede schoenen en sokken werd de dag, in tegenstelling tot vele anderen deelnemers, zonder blaren volbracht. De vierde dag was het “heerlijk wandelweer”. Toon prees de goede schoenen van Beijer . Maar waarschijnlijk ook omdat hij een basisplaats in het walking footballteam wil veiligstellen; Kees Beijer is immers de trainer. Tussendoor en ’s avonds ook gewoon een biertje. Deze ervaren lopers wisten precies tot hoever zij konden gaan. Vriendenschaar werd ook nog gepromoot met de handdoeken met logo die voor verkoeling rond de nek zorgden.
Beide mannen vertellen vol enthousiasme over het geweldige gevoel wat de wandelingen teweegbrengen. De contacten, de verhalen van elkaar en van anderen, de ontmoetingen en de familie en vrienden langs de route. Riny: “Het is bijna niet te beschrijven hoe mooi dat is, dat moet je eigenlijk zelf meemaken”. Om te vervolgen met “de aanmoedigingen van mensen slepen je er doorheen. En als je in de verte (al)weer muziek hoort, word je als het ware opgetild en loop je weer een stuk gemakkelijker”. Anekdotes zijn er ook.,maar veel wordt ook direct weer vergeten of kan niet meer worden naverteld, zóveel wordt er meegemaakt. Toch staat één voorval Toon nog heel goed bij. Tijdens een pauze zat hij tegenover een vrouw die ontdekte dat zij haar shirt binnenstebuiten aanhad. Nogal omslachtig draaide zij dit om waarbij Toon ineens, bij wijze van spreken, zicht kreeg op 2 van de 7 heuvelen terwijl die tocht pas de volgende dag op het programma stond! Wie Toon kent weet dat hij zich natuurlijk complimenteus heeft uitgesproken.
Wat Riny altijd zal bijblijven is dat zijn fiets na afloop van de derde dag gestolen bleek te zijn. Goed op slot gezet, óók nog met kettingslot om de fiets van Toon, maar die er kennelijk minder aantrekkelijk uitzag en achterbleef. Er zat niet anders op voor Riny om er nog 3,5 kilometer aan vast te plakken en naar zijn verblijfplaats te lopen! Gelukkig bracht “Tante Janny” uitkomst en reed zij Riny met de auto tegemoet.
DE FINISHDaar was hij dan…………… de “Via Gladiola” kwam in zicht. Trots en vol emotie liepen zij over de finish. Zowel Toon als Riny gaven toe dat de tranen dan gewoon over de wangen lopen. “Er komt heel veel emotie los”, aldus Toon. “Eigen ervaringen zorgen hiervoor maar ook als je ziet voor wie anderen lopen, dan mag je blij zijn dat je zelf gezond bent!” Maar vooral ook één groot feest en natuurlijk binnengehaald door echtgenotes, familie en vrienden. Toon voor de zevende en Riny voor de negende keer over de eindstreep. Geweldige prestatie, topsport!
We zouden er nog even op terugkomen….. Beiden hebben de tocht een keer “niet officieel” volbracht en daarom staan zij hiervoor ook niet in de boeken. Onafhankelijk van elkaar en met uiteenlopende redenen. Zelfs dit hebben deze “vrienden voor het leven” met elkaar gemeen!
Als de gezondheid het toelaat schrijven zij in maart weer in voor de volgende editie en raden iedereen aan om dit, als het kan natuurlijk, zelf eens te ervaren!
