De drang naar boven
Vriendenschaar wordt afdelingskampioen
Vanaf 1918 ontpopt Vriendenschaar zich als een sterke derdeklasser. Hoewel veel competities maar een beperkte omvang hebben, van 10 wedstrijden bijvoorbeeld in seizoen 1918/19, kan Vriendenschaar herhaaldelijk aanspraak maken op een hoge klassering. Zo eindigt Vriendenschaar in het seizoen 1918/19 op een tweede plaats en in het seizoen 1919/20 op een derde plaats. In het seizoen 1923/24 is er wederom een tweede plaats weggelegd en vervolgens bereikt Vriendenschaar in 1925 een nieuw hoogtepunt in haar bestaan, kampioen van de 3e klasse B, district West.
Het is in die jaren tot ver na de Tweede Wereldoorlog gebruikelijk dat de afdelingskampioen deelneemt aan een promotie/degradatiecompetitie en zo treedt in 1925 Vriendenschaar in het strijdperk tegen Alphen (kampioen derde klasse A) en SVW uit Gorinchem (laatstep laats in de tweede klasse).
Het kampioenselftal van 1925.
Achter v.l.n.r. Rie Ulrich(scheidsrechter), Janus Bronk, Stef Vermeulen, Antoon Vermeulen, Stef van der Straten, Jilles van der Stroom, Chris Bleijenberg, Teunis van Vugt en Maas Deenik.
Midden v.l.n.r. Jo van Kuik, Hannes Vermeulen en Jan Bronk.
Voor v.l.n.r. Hans Veldt, Jan van Lint, Gijs Boekestein, Gijs Vermeulen en Kees van Lint.
De promotie/degradatiecompetitie heeft een enerverend verloop, want na een complete onderlinge competitie te hebben afgewerkt, hebben alle clubs vier winstpunten verzameld. Daarom worden vervolgens beslissingswedstrijden gespeeld, waarbij elk elftal de beide andere slechts één keer treft. Het is SVW dat ten slotte aan het langste eind trekt; dit team handhaaft zich in de tweede klasse. Vriendenschaar kijkt teleurgesteld terug op deze nacompetitie, want beide keren - zowel in de eerste ronde als in de tweede ronde - heeft men aan het slot genoeg aan een gelijkspel tegen SVW. In beide gevallen trok SVW echter aan het langste einde.
Nog meer goede resultaten
In de daaropvolgende seizoenen weet Vriendenschaar niet opnieuw afdelingskampioen te worden. Maar een tweede plaats in seizoen 1925/26, een 3e plaats in seizoen 1926/27 en weer een tweede plaats in seizoen 1927/28 bewijzen dat Vriendenschaar tot de sterke teams uit de derde klasse gerekend mag worden.
Clubkleuren worden blauw en zwart
In deze periode wisselt Vriendenschaar weer eens van clubkleuren. In 1920 wordt het tenue ‘blauw zwart’, de kleuren die tot op de dag van vandaag door onze vereniging gevoerd zouden blijven.
Trainer Bollington
Een belangrijk aandeel in de opmars van Vriendenschaar in deze periode heeft vermoedelijk de trainer gehad, en dat was nog wel een Engelse trainer, de heer Bollington. Een niet alledaagse gebeurtenis dat een derdeklasser een dergelijke trainer kon aantrekken. De Zwaluwen, een bijzondere vereniging binnen de voetbalbond die diende ter bevordering van de voetbalsport, adverteerde dat er een Engelse trainer beschikbaar was voor één avond in de week.
Trainer Bollington
Vriendenschaar wilde Bollington graag hebben. Hij kwam in 1923 tegen een vergoeding naar Vriendenschaar en zou met een korte onderbreking, tot 1931 trainer van Vriendenschaar blijven. De oud speler van Leeds United en Queens Park Rangers zorgde voor verhoging van het spelpeil en leidde Vriendenschaar naar het afdelingskampioenschap in 1925. Bollington was van het type ‘ruwe-bolster-blanke-pit’ en de spelers moesten 5 cent per training betalen om de training te mogen bijwonen. Bollington kostte 15 gulden per avond, een heel bedrag voor die tijd.
